Luigi Snozzi

thumb|250px|Dom wakacyjny Kalmann w Brione s/Minusio 1974–1976 thumb|250px|Dom jednorodzinny Bianchetti w Locarno Monte 1975–1977 thumb|250px|Budynek mieszkalny w Brissago 1985–1987 thumb|250px|Casa Bernasconi w Caronie 1989–1990 thumb|250px|„Stadthof” Sursee 1999–2003 Nagroda Wakkera 03 Luigi Snozzi (ur. 29 lipca 1932 w Mendrisio, zm. 29 grudnia 2020 w Minusio) – szwajcarski architekt, w 1985 laureat Nagrody Beton 85, w 1993 laureat Nagrody Beton 93, Nagrody Wakkera (Monte Carasso) i Nagrody Prince of Wales in Urban Design Uniwersytetu Harvard, a w 2003 Nagrody Wakkera (Sursee).

Doktor honoris causa Uniwersytetu w Bukareszcie (2005), Wydziału Architektury Uniwersytetu w Sassari (2007) i Politechniki Federalnej ETHZ w Zurychu (2007).

Przedstawiciel neomodernistycznego minimalizmu w architekturze, koncentrujący się na jak najmniejszym niszczeniu miejsca interwencji architekta przez maksymalne wykorzystanie nie tylko zalet, lecz przede wszystkim, wad każdego miejsca. Jeden z czterech architektów tesyńskich określanych mianem „''czterech muszkieterów''” (Snozzi, Vacchini, Galfetti i Botta), współtworzących fenomen w architekturze europejskiej końca XX wieku, zwany „''szkołą tesyńską''”. Źródło: Wikipedia